Afgestoft

Grijze muizen en stoffige types. Ik was er
altijd allergisch voor. Duf, muf en suf vond
ik ze. Onopvallend en kleurloos. In de afge- 
lopen maanden kwam ik er achter dat ik zelf
ook weleens mocht worden afgestoft. Kijk,
de buitenkant was best hip en happening.
Maar de binnenkant? Behoorlijk achterstallig
onderhoud en dan druk ik mij nog voorzichtig
uit. In mijn hart zaten de nodige spinnenwebben.
De muizen die daar bivakkeerden mochten
weleens nieuw leven worden ingeblazen. Onder
leiding van 'interieurverzorger' Th. ging de bezem
erdoor. Emmers met sop werden aangerukt.
Het '1000 en 1 dingen doekje' maakte overuren.
De stofzuiger lag veelvuldig op apegapen. 
Stukje bij beetje kwam de glans in mijn hart weer
terug. Rook het er frisser. Zag ik hoe groot het
eigenlijk was. In een hoek zag ik drie van mijn
'knaagvriendjes' weer terug. Net op tijd waren
ze gereanimeerd. Nog wat bleekjes riep de 
inspiratiemuis: 'Ik ben er weer!' 'Gebruik me!
Gebruik me!', schreeuwde de creativiteitsmuis.
'Laat me never nooit meer zo verwaarloosd 
achter', smeekte de passiemuis. Het was een 
hartelijk en ontroerend weerzien. Toch moest
ik aan ze wennen. Het waren druktemakers, die
ik soms wel achter het behang wilde plakken. Ze
hielden me uit mijn slaap. Klopten te pas en te
onpas bij me aan. Maar zo langzamerhand snap
ik steeds beter waarom ik ze vroeger best aardig
vond. Snap ik daarentegen steeds minder waarom
ik ze al die jaren genegeerd heb. Daarom koester
ik ze nu. Voed ze, daag ze uit. Breng ze in top-
conditie. Geef ze hun bestaansrecht weer terug.
Ga ik elke dag meer van ze houden. Ik hoor
muziek. Frank Boeijen zingt: 'Een melodie van
lang geleden komt terug.' Inmiddels ken ik het
tafereel. Het is feest in mijn hart, de kat is al
tijden van huis. Voorlopig verwacht ik hem ook
niet terug. Vol trots schreeuw ik het uit: 'Kijk ze
daar nu eens op tafel dansen, mijn drie opvallende
en kleurrijke muizen!' 

Overzicht Columns

Terug naar Columns