Met andere ogen

Vanmorgen stond ik voor mijn kledingkast.
Getverderrie! Weer niets om aan te trekken.
Die broek te strak, dat truitje zo ‘last season’.
Balend ging ik op de weegschaal staan. Ook
dat nog: opnieuw een kilo erbij. Ik keek naar
mijn hangborsten, mijn grauwe, doorrookte
huid. De hormoongerelateerde pukkel op mijn
kin. Ik zag nog maar één oplossing: de boerka!
Met dank aan het carnaval van vorig jaar, had
ik nog zo’n soepjurk op zolder liggen.
Snel trok ik de enorme lap stof over mijn hoofd.
Ideaal! Geen vetrand meer te bekennen.
Dankzij deze alles verhullende tent kon het
hoogpolige tapijt op mijn schenen er nog wel een
dag mee door. Mijn ‘bad hair day’ bestond niet meer.
De rode lippenstift bleef in de toilettas. Vandaag
moesten mijn prachtige ogen de wereld maar
veroveren. Vooruit, die konden dus wel een extra
laag mascara gebruiken.
Ineens had ik tijd over! Om de krant nog even te
lezen, bijvoorbeeld. Vluchtig scande ik het nieuws.
Financiële crisis hier, gesteggel over het klimaat-
probleem daar. Tot slot het weerbericht. Een
heerlijke zonnige dag met een zwoel briesje werd
er voorspeld. De temperatuur kon behoorlijk
oplopen, echt een dag om aan de waterkant door
te brengen. Het klamme zweet brak me uit. Dat
fijne zonnetje zou ik vandaag niet voelen op mijn
huid. Het windje van zee kon niet met mijn lange
haren spelen…
Ik liep naar boven. Vlug trok ik het donkere gewaad
weer uit en smeet het wanhopig op een stoel.
Opnieuw ging ik voor mijn kledingkast staan. Met
andere ogen bekeek ik de inhoud. Dat mooie blauwe
rokje, gecombineerd met een schitterend roze shirtje.
Zo ging ik vandaag de wereld veroveren!
Borstjes vooruit, rode lipjes getuit.
Nu alleen nog even dat hoogpolige tapijt zuigen…

Overzicht Columns

Terug naar Columns