De stroom

Ik zwem tegen de stroom in
Ik hap, ik duw, ik grijp
mij naar de keel

Het voelt in mij zo zeker
Altijd geweten dat
Toch is het zo ontzettend moeilijk
Zo pijnlijk, zo fel, zo hard

Maar in de stilte na de storm
Klinken zachte woorden helder
De stroom zal altijd blijven
Maar goed ook
Stilstaan
te lang
maakte mij ziek
Mijn lichaam vroeg om verandering

Uiteindelijk
sterker op mijn benen
Lichter in mijn hart
Het hoofd niet meer zo mistig
In mij zoveel
dat dieper
verder
mooier
De vlam hevig brandend
Gelukkig 
nooit uitgedoofd 

Overzicht Gedichten

Terug naar Gedichten