On(t)roerend goed

Ik woon mijn hele leven al op zolder
Mijn hoofd is mijn paleis
mijn thuis
Op de vloer ligt het kleed van mijn gedachten
strekkende meters
eindeloos
Aan de muur prijkt het schilderij van de ratio
Kunst met een grote K
Dat zie je toch zo?
In de hoek staat de chaise longue met mijn intellect
Ik koester en streel haar verstandige stof
Soms staat het dakraam even open
dan waait de wind mijn geest tot rust

Mijn hart ligt een verdieping lager
Het is groot
het is zacht
en het tocht er
Steeds vaker leeft het even op
Maakt het een sprong
een roffel
Het klopt niet alleen voor jou
maar ook voor jou
en voor jou
Het loopt over van liefde
Hoewel, soms schrikt het van de kou
Hartzeer is het allerergste
het doet zo'n pijn, zo'n pijn, zo'n pijn
het verminkt en het mishandelt
Het maakt me misselijk
het maakt me klein

In de kelder slapen mijn voeten
Ze zijn mooi, de nagels vurig rood
Ze zouden moeten dansen
moeten springen
Maar daar voelen ze nog weinig voor
Te lang sneed het leven ze de pas af
Liepen ze in de val
gingen ze een doodlopende weg
Toch stroomt heel voorzichtig het bloed weer in ze
en vormen ze de basis van mijn bestaan
Houden ze stilletjes van hun plek op deze aarde
Kussen ze warm en teder de grond
Waar dan ook 

Overzicht Gedichten

Terug naar Gedichten